اهوراي بي همتاي ما

هیجان بهار تو رو هم فراگرفته بهار کوچک خونه ی ما. این روزا خوشحالیت صدادار شده, جیغ میزنی عزیزدلم. صفایی داره هیجانت وقتی منو میبینی و با تمام اعضا و جوارحت شادمانی میکنی.

بر من گذشتی اسب تازان ۹۳، اما ردپایت را در دو قدمی چشانم تا همیشه ماندگار کردی, بر سنگ مزار پدرم و صفحه ی شناسنامه ی پسرم. نمی گویم نکویی یا نکوهیده, تنها خواستم که بدانی در خاطرم تا ابد محترم خواهی ماند, عزیز میدارمت چرا که میعادگاه بدرود و درود عزیزترینهای زندگیم هستی.

سی سلام خورشیدی دیگر را نیز با حضور اهورایی تو بجا آوردیم خورشید کوچک اما فوق درخشان خانه. بادا که خورشیدوار بدرخشی ماهها و سالها و دورانها. ...

اوگو, بو, مه, مه مه ... اینا آواهای دلنشین این روزاست که از تو می نیوشیم  آرام جان! با تمام وجود جهشی رو که در رشدت روی داده رو حس میکنم, خیلی عجله داری برای بزرگ شدن کوچولوی من! الان که دارم این پستت رو مینویسم حدود یه ساعتی هست که خوابی, توی بغلمی و سرت رو گذاشتم روی بالش کنار پام و توی تاریکی اتاق از پنجره ی موبایلم دنیا رو و این خونه ی پرخاطره ی تو رو نظاره میکنم و مینویسم.